چگونه جلوی خیز رو به پایین سقف وافل را بگیریم؟

یکی از اساسی‌ترین نکات حین طراحی سقف وافل، توجه به بحث “خیز” است. حین اجرای پروژه و پس از اتمام آن و حین بهره‌بردای، سازه دچاری تغییراتی می‌شود و این تغییر شکل به سمت پایین پیش می‌‍رود که اصطلاحا آن را خیز می‌نامند. باید تمهیداتی اندیشید که جلوی خیز گرفته شود. بر اساس آیین نامه ملی مقررات ساختمان در مبحث نهم، خیر اولیه تیرهایی که دهانه‌های بزرگ دارند باید به نحوی باشد که در طولانی مدت تغییر شکل‌هایی که از بار مرده به وجود می‌آید را جبران کند. از این رو بحث خیز منفی در طراحی سقف وافل اهمیت پیدا می‌کند.

برای آنکه بتوانیم جلوی خیز به سمت پایین را بگیریم باید حین اجرای تیر تمهیداتی را در نظر داشته باشیم تا با خیز رو به بالا، اجازه ایجاد خیز رو به پایین و اصطلاحا شکم دادن سقف را ندهیم. پدیده شکم دادن سقف یکی از مهم‌ترین عوامل ایجاد ترک در سقف است. معمولا خیز منفی با بتن ریزی از بین می‌رود و پس از بارگذاری طی زمان طولانی حذف خواهد شد.

اهمیت خیر منفی سقف وافل

طبق آیین نامه باید در دهانه‌های بزرگ محاسبات دقیق در مورد خیز منفی انجام شود و نکات اساسی حین زیرسازی رعایت شود. معمولا محاسبه مقدار خیز منفی را اعلام می‌کند. اگر این میزان اعلام نشده باشد می‌توایند برای واحد طول (L) مقدار 200 تا 240 را در نظر داشته باشید. شکم‌دادن سقف تنها بسته به اعمال خیز در تیرها ندارد. باید هنگام قالب‌برداری و برداشتن پایه‌های جک، همه ضوابط رعایت شود تا از شکم دادن جلوگیری کند.

اندازه میلگرد در نقشه طراحی سقف وافل مشخص می‌شود

معمولا زمانی که نقشه به شما ارائه می‎‌شود، نوع میلگردهای مصرفی برای سقف وافل نیز مشخص خواهد شد. اندازه‌های 10 تا 12 میلگردها مرسوم‌ترین نوع مورد استفاده در سیستم وافل است. دو نوع A2 و A3 در بازار موجود است. در مورد  وافل معمولا از A3 استفاده می‌شود. پیمانکاران باید دقت داشته باشند که از نوع A2 برای این سقف استفاده نکنند.

در فاز اجرای سقف وافل با دهانه بزرگ نکات زیر را در نظر داشته باشید:

باید فاصله‌های پایه‌های اطمینان به هم نزدیک باشد. جک‌ها و اسکافلد ها باید نزدیک‌ به هم کار گذاشته شود. در ارتفاعات بالا استفاده از اسکافلد الزامی است. به ارتفاع 7 متری که رسیدید باید اسکافولدها نصب و به هم متصل شود. خیز منفی سقف در دهانه بزرگ باید حتما لحاظ شود. بتن ریزی در دهانه بلند باید با دقت انجام شود و هنگام پمپ شدن بتن نباید جمع‌شدگی در یک نقطه مشاهده شود. اجازه دهید پس از بتن ریزی، زمان کافی برای خشک شدن بتن بر اساس آیین نامه طی شود.

قالب برداری در دهانه بلند

 قالب‌برداری باید به صورت مرحله‌ای انجام شود و به هیچ عنوان نباید قالب‌برداری یکجا صورت گیرد. جایگزینی پایه اطمینان باید سریع انجام شود. هر زمان که بتن به هفتاد درصد از مقاومت خود برسد می‌توان برای قالب برداری اقدام کرد. تنها زمانی برداشتن پایه اطمینان مجاز است که مقاومت 28 روزه بتن لحاظ شده باشد و تمامی موارد آیین نامه نیز اجرایی شده باشد. قالب برداری باید به صورت مرحله‌ای انجام شود. به هیچ عنوان نباید بار به صورت ناگهانی وارد شود. حین قالب سقف وافل برداری نباید هیچ ضربه‌ای ایجاد زده شود. اگر دهانه شما زیر هفت متر باشد که می‌توانید کل قالب را بردارید سپس داربیست بزنید اما اگر دهانه بالای هفت متر داشته باشید، قالب‌های باید به صورت مقطعی برداشته شود و زیر هر قالب پایه اطمینان قرار گیرد. پایه‌های اطمینان باید در 2 طبقه پشت سر هم وجود داشته باشد.

آرماتور تقویتی در سقف وافل با دهانه بزرگ

محل آرماتور تقویتی عموما میانه دهانه است. جایی که فاصله اندکی تا تکیه‌گاه داشته باشد. در نقشه محل قرارگیری آرماتورها، تعداد آرماتورها و اندازه‌های آن مشخص شود. پیمانکار باید دقیقا بر اساس نقشه طراح پیش رود و در کارگذاری میلگرد تقویتی تمامی جزئیات نقشه را لحاظ کند. یکی از ایرادهایی که معمولا حین آرماتور بندی پیش می‌آید، رعایت نشدن کاور آرماتور است. باید سیم زدن میلگردها کافی باشد.