معرفی سیستم سقف یوبوت

ایده ساخت سقف یوبوت به اواخر قرن بیستم و سال 1900 باز می‌گردد. کمتر از 30 سال از نخستین باری می‌گذرد که در کنار مصالحی مانند میلگرد و بتن و سیمان ، پلاستیک‌های پروپیلن جای باز کرده است. مخترعان ایتالیایی برای ساخت سقف‌هایی که سبک‌تر باشد، استحکام بیشتری داشته باشد، امکان ایجاد دهانه‌های بزرگ را بدهد و به آسانی اجرا شود به سراغ مصالح پلیمری رفتند. نام آن را U-Boat یا U-Boot گذاشتند. در آن زمان قایق‌های زیردریایی آلمانی را با این نام خطاب می‌کردند و شاید ایده ساخت این نوع از سقف را نیز از همین قایق‌ها گرفته باشند. این مدل از سقف خیلی دیر به ایران آمد، سال 88 بود که موسسه تحقیقات مسکن استفاده از سقف یوبوت را مجاز دانست.

در این سیستم دال مجوف بتن غیر سازه‌ای حذف می‌شود و حجم‌های پلاستیکی جای آن را میگیرد. به این ترتیب بار مرده کاهش پیدا می‌کند و بیشتری بازدهی باربری به صورت همگن ایجاد می‎شود. با حذف بتن داخلی شاهد کمترین میزان کاهش سختی خواهیم بود که قابل چشم پوشی است اما در عوض میزان قابل توجهی از وزن سازه کم می‎‌شود. تمام معایب دال تو پر مانند بار مرده زیاد، هدایت صوتی و حرارتی بالا و حجم زیادی که بتن لازم دارد در استفاده از  سقف یوبوت حذف خواهد شد.

دال مجوف و سقف یوبوت

دال بتنی تخت و توپر که سال‌هاست برای اجرای سقف و یا حتی کف مورد استفاده قرار می‌گیرد نقطه مقابل دال مجوف است. مجوف در لغت به معنای توخالی است و به این دلیل نام مجوف بر چنین دال‌هایی گذاشته می‌شود که در واقع فضایی است تو خالی که میانه‌ی این فضاها را با بتن پر می‌کنند. فضای خالی به معنای حجم بتن کمتر است و وزن کمتر. بتنی که از دال حذف شده بتن لایه میانی است. فضاهای خالی می‌تواند عایق مناسبی ایجاد کند. برای انتخاب فضاهای توخالی، احجامی مانند استوانه و کره و مکعب و … بررسی شده است که محاسبات استاتیکی نشان می‌دهد مدل‌های کروی عملکرد مناسبی دارند. سقف یوبوت نیز به نوعی سقف مجوف یا همان سقف تو خالی است. یوبوت همان حجم تو خالی است که شکل منتظم هندسی ندارد بلکه بر اساس شرایط ساخت سقف طراحی آن بهینه سازی شده است.